Een kijkje in mijn Ferrari brein met fietsremmen

Soms voelt mijn brein als een supersnelle raceauto met een onbetrouwbaar remsysteem. Mijn gedachten schieten van de ene kant naar de andere, ideeën exploderen in mijn hoofd, maar tegelijkertijd kan ik eindeloos naar een taak staren zonder te weten hoe ik moet beginnen. Dat is leven met ADD (ADHD-inattentief type).

Veel mensen denken dat ADD betekent dat je je gewoon niet kunt concentreren. Maar het is complexer dan dat. Mijn aandacht werkt anders: ik kan me volledig verliezen in iets wat me interesseert (hyperfocus), terwijl routineklussen als het openen van mijn mail of het opruimen van mijn bureau voelen als een klim naar de top van de Mount Everest.

Structuur en planning? Uitdaging nummer één.

Ik probeer te plannen. Echt. Ik heb 3 agenda’s, maak lijstjes, zet meldingen in mijn telefoon. Maar dan gebeurt er iets: een nieuw idee schiet te binnen, een interessant artikel verschijnt op mijn scherm, of een willekeurige gedachte leidt me ergens anders naartoe. En voor ik het weet, is er weer een uur voorbij zonder dat ik die ene taak heb voltooid. Niet omdat ik niet wíl, maar omdat mijn brein zich verzet tegen dingen die geen directe stimulatie of beloning geven.

Uitstelgedrag, mijn eeuwige metgezel

Misschien herken je dit: je weet dat je iets moet doen, maar het voelt onmogelijk om eraan te beginnen. Dat heb ik dagelijks. Mijn brein wacht tot de druk zo hoog wordt dat ik geen keuze meer heb. Dan ineens kan ik wél presteren, alsof mijn interne motor pas aanslaat als de deadline in zicht is.

Ik heb geleerd om mezelf te helpen door taken op te breken. Vijf minuten beginnen aan iets is makkelijker dan ‘de hele taak afmaken’. En soms helpt het om mezelf een beloning in het vooruitzicht te stellen: eerst die administratie, daarna een aflevering van mijn favoriete serie.

Hyperfocus: mijn superkracht (en valkuil)

Mensen met ADD kunnen zich niet concentreren? Think again. Als iets me echt boeit, vergeet ik de tijd, vergeet ik te eten, en kan ik urenlang volledig opgaan in één taak. Dit noemen ze hyperfocus, en het is een van de meest bijzondere aspecten van mijn brein. Het nadeel? Zodra ik in deze tunnel zit, is het moeilijk om eruit te komen. Plots besef ik dat het drie uur ‘s nachts is en dat ik eigenlijk allang had moeten slapen.

Chaos en vergeetachtigheid

Sleutels? Kwijt. Telefoon? Waar had ik die ook alweer neergelegd? Afspraken? Oeps, vergeten. Mijn leven is een constante zoektocht naar spullen en herinneringen. Niet omdat ik slordig ben, maar omdat mijn brein moeite heeft met het vasthouden van ‘saaie’ informatie. Daarom probeer ik vaste plekken voor mijn spullen te creëren en gebruik ik digitale agenda’s om mezelf te herinneren aan belangrijke afspraken.

Hoe je me kunt helpen

Voor de mensen om me heen kan mijn manier van denken soms verwarrend zijn. Maar begrip maakt een wereld van verschil. Wat helpt?

Herinneringen zonder oordeel: Een vriendelijke reminder is welkom, maar als je gefrustreerd raakt omdat ik iets vergeet, helpt dat niet.
Flexibiliteit: Mijn brein werkt niet altijd op commando. Soms heb ik gewoon een andere aanpak nodig om dingen gedaan te krijgen.
Ruimte voor mijn sterke kanten: Mijn creativiteit, mijn vermogen om snel te schakelen en mijn intense focus op dingen die ik boeiend vind, zijn eigenschappen waar ik trots op ben.

Accepteren hoe mijn brein werkt

Leven met ADD is soms een uitdaging, maar het heeft ook zijn mooie kanten. Ik zie de wereld anders, denk buiten de lijntjes en kan me compleet verliezen in mijn passies. Met de juiste strategieën – en een beetje hulp van de mensen om me heen – leer ik steeds beter omgaan met de manier waarop mijn brein werkt.

Dus als je me af en toe verdwaasd voor je ziet uitkijken, weet dan: er gebeurt een heleboel in mijn hoofd. En dat is helemaal oké.